امر قارشیء موجود با همه اجزا در زمان واحد را امر قار گویند. امر قارّ یا ثابت، چیزی است که همه اجزای آن بالفعل و یک جا موجود باشد مثل: زید و سواد (سیاهی)؛ به خلاف امر غیر قار، مثل: زمان که وجود یافتن اجزای آن با هم ممکن نیست، زیرا اجزای آن در گذر است و پیدایش هر جزء، مستلزم معدوم شدن جزء قبلی است. [۱]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۵، ص۳۷۹.
[۲]
کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۴۶۳.
۱ - پانویس
۲ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۵۸، برگرفته از مقاله «امر قارّ». |